Πέρα όμως από την χρήση της πυρηνικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς, έχουμε και την λεγόμενη ειρηνική χρήση σε τομείς, όπως η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, στην ιατρική (ακτινολογία, απεικονιστική ιατρική, θεραπείες μέσω ακτινοβολίας κ.α.)
Αυτήν τη στιγμή λειτουργούν πυρηνικά εργοστάσια σε 31 χώρες στον κόσμο και αριθμούν συνολικά 451 εν ενεργεία πυρηνικούς αντιδραστήρες. Η χώρα με τους περισσότερους αντιδραστήρες είναι οι ΗΠΑ με 99, ενώ ακολουθούν η Γαλλία με 58, η Ιαπωνία με 42, η Κίνα με 39 και η Ρωσία με 35.
Η “καύσιμη ύλη” της πυρηνικής ενέργειας είναι το ουράνιο. Το ουράνιο είναι ένα χημικό στοιχείο το οποίο είναι βαρύ, τοξικό και ραδιενεργό. Σε μη ελεγχόμενη διάσπαση, απελευθερώνει πολύ μεγάλα ποσά ενέργειας και είναι το στοιχείο που είναι υπεύθυνο για την ατομική βόμβα.
Μέσα σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα, ράβδοι ουρανίου είναι τοποθετημένοι σε δέσμες και βυθίζονται σε μια γιγαντιαία δεξαμενή νερού υπό πίεση.
Όταν ο αντιδραστήρας λειτουργεί, τα σωματίδια υψηλής ταχύτητας, που ονομάζονται νετρόνια, χτυπάνε τα άτομα ουρανίου και τα χωρίζουν. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή ως πυρηνική σχάση. Μέσω αυτής της διαδικασίας απελευθερώνεται πολλή ενέργεια και περισσότερα νετρόνια, τα οποία συνεχίζουν να διασπούν άλλα άτομα ουρανίου, προκαλώντας αλυσιδωτή αντίδραση. Η ενέργεια αυτή θερμαίνει το νερό, το οποίο διοχετεύεται σε μια γεννήτρια ατμού.
Ο ατμός αυτός κινεί τον στρόβιλο και μετατρέπει την μηχανική ενέργεια σε ηλεκτρική.
Η ψύξη όμως των αντιδραστήρων απαιτεί τεράστιες ποσότητες νερού και για αυτόν τον λόγο τα περισσότερα πυρηνικά εργοστάσια βρίσκονται δίπλα σε λίμνες, ποτάμια ή μεγάλους υδάτινους όγκους.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η καθημερινή χρήση δισεκατομμυρίων λίτρων νερού, είτε για την παραγωγή ατμού είτε για την ψύξη του πυρήνα διοχετεύει στο περιβάλλον ποσότητες ραδιενέργειας αρκετές φορές πάνω από τα επιτρεπτά επιστημονικά όρια.
Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι κατά καιρούς έχουν διαπιστωθεί υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας σε μικρή ακτίνα από πυρηνικές εγκαταστάσεις. Η διαπίστωση αυτή ενδεχομένως να υποδηλώνει ότι η πυρηνική ενέργεια μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαντάζει «αθώα» ως προς τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον, τα αποτελέσματα όμως από τη χρήση της θα γίνουν εμφανή δεκαετίες αργότερα, άρα κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι μπορεί να προκαλέσει.
Ένα επιπλέον πρόβλημα μείζονος σημασίας που είναι δύσκολο να παραβλεφθεί είναι τα πυρηνικά απόβλητα των εργοστασίων, τα οποία ενέχουν πληθώρα κινδύνων τόσο για τον ίδιο τον άνθρωπο όσο και για το οικοσύστημα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι τα απόβλητα αυτά εξακολουθούν να εκπέμπουν ραδιενέργεια για μια περίοδο 250.000 ετών, ενώ η εισπνοή ενός μόνο μορίου σκόνης πλουτωνίου μπορεί να προκαλέσει καρκίνο, τότε το ζήτημα χρήσης της πυρηνικής ενέργειας καθίσταται ολοένα πιο περίπλοκο. Το γεγονός ότι οι επιπτώσεις των ραδιενεργών αποβλήτων δεν είναι ακόμη γνωστές προκαλεί αισθήματα αβεβαιότητας στην επιστημονική κοινότητα ως προς την ασφάλεια των πυρηνικών δομών.
Στο επόμενο ‘’πλοία θανάτου στη Μεσόγειο’’…
Άρθρο του υπ.βουλευτή με την Ελλήνων Συνέλευσις Μπλιάτσιου Αντώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου